Publicaties

Practivisme. Een handboek voor heimelijke rebellen

In een wereld waarin we slechts een tweet verwijderd lijken van een kernoorlog, waarin social media meer afstand dan begrip kweken, politici meer naar bedrijven luisteren dan naar burgers, een wereld die bedreigd wordt door vervuiling en overbevolking… in zo’n wereld is het soms lastig om niet moedeloos te worden. In Practivisme bindt Eva Rovers de strijd aan met de verlammende machteloosheid die iedereen kent. Daarvoor gaat zij te rade bij filosofen, opstandige bejaarden, smartphone-demonstranten en vele anderen. Het resultaat is dit heldere, hoopgevende en praktische handboek voor huiskameractivisten: onmisbaar voor iedereen die de wereld wil veranderen, maar nooit precies wist hoe. Lees, en vind de rebel in jezelf.
Op de site van Athenaeum Boekhandel is een voorpublicatie te lezen.

 

Ik kom in opstand, dus wij zijn

Ondanks het enorme bereik van sociale media, slagen hashtag-revoluties zoals de Arabische Lente en Occupy er niet in om structurele veranderingen te bewerkstelligen. Ons geloof in de kracht van sociale media laat mensen vergeten dat een groot netwerk niet hetzelfde is als een hecht netwerk. Geinspireerd door Albert Camus' De mens in opstand roept Eva Rovers op tot verzet buiten onze digitale én ideologische comfortzones. Echt verzet.
In NRC Handelsblad verscheen een voorpublicatie; deze is hier te lezen.
'Gloedvol pleidooi voor onafhankelijk denken', de Volkskrant
'Een kleine kopstoot met de juiste vragen', De Morgen
Bestellen      Eva over opstand op YouTube

Donker in het licht

Wat bezielt cabaretiers? Bunker Theaterzaken vroeg Eva een boek te schrijven ter gelegenheid van het jubileum van het Leids Cabaret Festival: dat hoefde geen opsomming te worden van veertig jaar winnaars en verliezers, maar liever iets persoonlijkers. Daarom voerde zij lange gesprekken met Daniël Arends, Tim Fransen, Wim Helsen, Marc-Marie Huijbregts, Sara Kroos, André Manuel, Hans Sibbel, Sanne Wallis de Vries en Micha Wertheim over hun manier van werken, om zo te proberen iets bloot te leggen van de ziel van deze cabaretiers.
Donker in het licht is te bestellen via Bunker Theaterzaken.
Beluister hier het interview van Eva bij Volgspot, NPO radio 5.

Sammeln fur die Ewigkeit

In oktober 2016 verscheen bij Athena Verlag de Duitse vertaling van De eeuwigheid verzameld, Sammeln fur die Ewigkeit. Helene Kröller-Müller: die bedeutendste Van Gogh Sammlerin der Welt: de biografie van de Duitse vrouw die Nederland de grootste particuliere verzameling werken van Vincent van Gogh naliet en één van de eerste musea voor moderne kunst oprichtte. De anti-Duitse sentimenten die de Eerste Wereldoorlog in Nederland liet opleven, zorgden ervoor dat Helene Kröller-Müller zich weer bewust werd van haar Duitse wortels. Daarom wilde zij met haar verzameling 'een beetje Duitse trots in Nederland planten' en laten zien dat niet alle Duitsers barbaren waren.
 

Goethe voor de meute

Na zijn dood is Boudewijn Büch (1948-2002) bij velen bekend geworden als fantast en bedrieger, anderen herinneren hem als dodo-fanaat of de man met de witte handschoentjes. Geheel vergeten lijkt de revolutionaire manier waarop Büch televisie maakte. Hij gebruikte het medium om, tegen de tijdgeest in, kunst en cultuur populair te maken. Iets wat hem niet door iedereen in dank werd afgenomen.
Deze bibliofiele uitgave werd door Nop Maas gezet uit de Spectrum en in 150 exemplaren gedrukt (www.hofvanjan.nl).
Inclusief uitvouwbare kleurenfoto van Boudewijn Büch als Goethe door Rob Becker.

Verzamelen voor later. Kröller-Müller en Van Gogh

Toen Helene Kröller-Müller in 1906 op kunstbeschouwingsles ging bij H.P. Bremmer had zij nog nooit gehoord van Vincent van Gogh. De naam Van Gogh was in deze periode – circa vijftien jaar na de dood van de kunsetnaar – slechts bekend bij een handjevol kunstenaars en verzamelaars. Nog geen vijf jaar later was Kröller-Müller zowel beroemd als berucht om haar Van Gogh-aankopen: na een driedaags tripje naar Parijs kwam zij thuis met vijftien schilderijen van Van Gogh. Daarmee stuwde ze niet alleen de prijzen op, maar droeg zij ook in belangrijke mate bij aan de waardering voor de kunstenaar in binnen- en buitenland.

Tussen eerste druk en edelkitsch

Volgens sommigen verzamelde hij troep: boekjes uit museumwinkels en andere weinig opzienbarende uitgaven. De kritiek op de circa honderdduizend boeken tellende collectie van Boudewijn Büch was, en is, niet van de lucht. Niettemin bracht de verkoop van zijn verzameling in 2004 en 2005 ruim een miljoen euro op. Vooral zijn verzameling antiquarische reisboeken bleek geliefd onder zowel Büchfans als kritische verzamelaars van het genre. Deze oude reisboeken laten zien dat veelvraat Büch wel degelijk ook een fijnproever was. Meer nog dan dat vormen ze de sleutel tot zijn twee grootste passies: boeken en reizen.

Van dorpsgek tot duivelse spotter

‘We kunnen er toch over praten?’ Met die woorden probeerde Theo van Gogh op 2 november 2004 Mohammed Bouyeri ervan te weerhouden hem vermoorden. De verbazing die uit zijn woorden spreekt, is veelzeggend. Dat iemand een politieke tegenstander wilde uitschakelen, begreep hij nog wel, maar ‘de dorpsgek’? Waar hij geen rekening mee hield, was dat de ironie die voor hem zo vanzelfsprekend was, een goede verstaander nodig heeft. Daardoor kon hij zich niet voorstellen dat er een realiteit bestond waarin die ironie dodelijk serieus werd genomen.
Het artikel is hier te lezen.

De duimen van Nina en de sokken van Dirk

Dirk Scheringa en Nina Brink: zowel hun persoonlijkheid als hun wijze van ondernemen zijn diametraal tegengesteld. Maar juist deze twee uitersten op het ondernemersspectrum laten zien dat, hoe groot de onderlinge verschillen ook zijn, veel ondernemers hun bedrijf beschouwen als een directe weerspiegeling en een verlengstuk van zichzelf. Betekent dat dan dat bedrijven gezien kunnen worden als een autobiografie? Het artikel is hier te lezen.
Dit artikel verscheen in Tijdschrift voor Biografie 2(2013)3.

Rond de wereld in 160 eilanden

Volgens boekenkastreiziger Büch waren eilanden er niet om op rond te lopen, maar om over te lezen en naar te verlangen. In zijn verhalen gaat hij op zoek naar het eenzame eilandgevoel en naar de laatste overblijfselen van de dodo. Hij beschrijft zijn verwoede pogingen om op het minuscule Filfla te komen en doorkruist Fiji op zoek naar een vroeg gestorven prinses.
Eva Rovers bracht de mooiste en meest typerende eilandverhalen van Boudewijn Büch samen. Rond de wereld in 160 eilanden is een boek over (reis)dromen die werkelijkheid worden. Bestellen
Rond de wereld bij Kunststof TV.

Doodsangst en doodsverlangen

Of hij nou brieven schreef aan Mick Jagger, een reportage maakte over een piepklein eiland in de Stille Oceaan, schaafde aan gedichten, of werkte aan een nieuwe roman: bij Boudewijn Büch stak de dood altijd wel ergens de kop op. De dood is het verbindende thema in zowel zijn publicaties, zijn televisiewerk als in zijn vele verzamelingen. Ook zijn literaire smaak werd bepaald door de dood: verreweg de meeste van zijn schrijvende helden lonkten naar de dood en waren bij voorkeur jong en onder tragische omstandigheden overleden. Waar kwam die allesoverheersende liefde voor de dood vandaan? En was het wel liefde?

Het Goetheaanse spel met feit en fictie

Na de dood van Boudewijn Büch raakte de schrijver en grootverzamelaar vooral bekend als een fantast die heel Nederland bedonderd had. Dat is zonde, want daarmee wordt over het hoofd gezien hoeveel hij heeft bijgedragen aan het toegankelijk maken van moeilijke’ onderwerpen uit de (literatuur-)geschiedenis. Bovendien is het maar de vraag in hoeverre Büch werkelijk een ziekelijke leugenaar was. Het lijkt erop dat hij zeer bewust een uitgekiend spel speelde met feit en fictie. Juist door dat spel wist hij een breed en jong publiek te interesseren voor curieuze historische gebeurtenissen, voor bibliofilie, voor Goethe, en niet in de laatste plaats: voor zichzelf.

Selectie overige publicaties

► 'Het zuurstokroze van Vincent van Gogh'
Blog Kröller-Müller Museum

► ‘Pedofilie als geaardheid, thema of publiciteitsstunt? De jongejongens-liefde van Boudewijn Büch’
Nieuw Letterkundig Magazijn, 2014.

► 'Van Bilderdijk tot Büch: de biografie als venster op de geschiedenis'
Het Bilderdijkmuseum, 2014.

► 'Hoe Boudewijn Büch naar Paaseiland fietste'
Ondertussen ergens anders, Boekenweek 2014.

► ‘Helene Kröller-Müller en de doorbraak van moderne kunst’
Zaal Z, 2013.

►  ‘Een eigen museum: balanceren tussen filantropie en zelfverheerlijking’
De Groene Amsterdammer, 17 oktober 2013.

► ‘Droom der tandeloze oude stumperds’
Goede papieren, Letterkundig Museum, 2012.

► ‘Boekengekken als Komrij en Büch zijn noodzaak voor het antiquarische boek'
NRC Boekenblog, 4 oktober 2012.

► ‘A Dutch collector with a German heart. The regional aspect of life writing in the case of Helene Kröller-Müller (1869–1939)’
Life Writing Matters in Europe, 2012.

► ‘Tegen het heroische beeld. Dagboek zonder data van Enid Bagnold’
Geschiedenis Magazine, 2012.

► ‘Het voyeurisme van de biograaf’
Tijdschrift voor Biografie, 2012, nr. 1.

► 'Meer dan alleen een rijke dame. Helene Kröller-Müller als oorlogsverpleegster'
Geschiedenis Magazine, 2010.

► ‘De verstrengeling van kunst en geld. Mecenas aan de bedelstaf’
De Groene Amsterdammer, 8 januari 2010.

► ‘The art collector - between philanthropy and self-glorification’
Oxford Journal of the History of Collections, 2009. nr. 2.

► ‘Monument to an industrialist's wife. Helene Kröller-Müller's motives for collecting’
Oxford Journal of the History of Collections, 2009, nr. 2.

► ‘De meerwaarde van een monsterverbond. Of waarom bedrijfscollecties in musea thuishoren’
Wahlverwandtschaft, tentoonstellingscatalogus Museum Belvédère, 2009.

►‘“He is the key and the antithesis of so much”: Helene Kröller-Müller’s fascination with Vincent van Gogh’
Simiolus. Netherlands Quarterly for the History of Art, 2009, nr. 4.